جشن منقرض شده برای بزرگداشت سالخوردگان - وبلاگ نامه

به گزارش وبلاگ نامه، یکی از سنت های ایران باستان به بزرگداشت سالخوردگان و بزرگان هر خانواده اختصاص داشت که در بیست وپنجمین روز از ماه شهریور اجرا می شد.

حدود سه هزار سال پیش، ایرانیان این روز را که اَشیش وانْگ نام داشت و روز رحمت خدا، اخلاق، معنویت و روانِ پاک بود، برای ادای احترام به سالخوردگان جشن می گرفتند.

در کتاب فرهنگ اساطیر نوشته جعفر یاحقی درباره این آیین آمده است: ایرانیان، نخستین مردمانی بودند که ارج نهادن به سالخوردگان را وظیفه خود دانسته و 25 شهریور هر سال، برای بزرگداشت سالمندان جشن می گرفتند که پیشینه این فرهنگِ نیک، به سه هزار سال (پیش) می رسد، هر چند این تاریخ به عید نوروز سپرده شد.

نام این آیین برگرفته از نام روزی است که آن را جشن می گرفتند؛ در دوران باستان هر یک از روزهای سال نامی داشت و بیست وپنجمین روز هر ماه را اَشیش وانْگ می گفتند.

بعضی منابع اشاره نموده اند که این سنت پس از انقراض ساسانیان، چون در ایام نوروز هم رفتن برای دست بوسیِ پیران قوم رسم شده بود، به تدریج کمرنگ و به فراموشی سپرده شد.

این درحالی است که احترام به بزرگان و سالمندان همچنان نقش مهمی در فرهنگ مردم ایران دارد.

براین اساس به پیشنهاد سازمان بهزیستی کشور و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، نهم مهرماه به عنوان روز سالمندان در تقویم رسمی کشور ثبت شده است.