بازی های PS1 را به برترین شکل روی کامپیوتر اجرا کنید؛ راهنمای استفاده از Duckstation - وبلاگ نامه

به گزارش وبلاگ نامه، شبیه سازهای قدیمی پلی استیشن 1 مانند PCSX و ePSXe، می توانند دسترسی آسانی به کتابخانه وسیعی از بازی های این کنسول محبوب را فراهم نمایند. با این وجود، شبیه ساز داک استیشن (Duckstation) عملکرد بهتری نسبت به بقیه از خود نشان می دهد. این شبیه ساز نسبتا نو می تواند تقریبا هر بازی را از پلی استیشن 1 را با رزولوشن و جلوه های بصری بهبود یافته اجرا کند.

نحوه دریافت و نصب Duckstation

نصب Duckstation بسته به پلتفرم شما فرق دارد:

• در ویندوز، این شبیه ساز به صورت یک فایل فشرده ارائه می گردد.
• کاربران لینوکس می توانند از نسخه های رسمی آن با فرمت AppImage استفاده نمایند.
• این شبیه ساز برای اندروید به عنوان یک فایل APK از فروشگاه گوگل پلی در دسترس است.
• نسخه مک جدیدترین نسخه و در حال حاضر به صورت آزمایشی در دسترس قرار گرفته است.

در این مقاله به نسخه ویندوز پرداخته شده است. البته همه شرحاتی که در این مقاله خواهید یافت، به جز روش نصب، باید کم و بیش برای سایر نسخه ها نیز قابل اجرا باشند.

• به صفحه رسمی داک استیشن در بروید و برنامه را دانلود کنید. داک استیشن شامل فایل نصب نیست، بنابراین به سادگی فایل آن را از حالت فشرده خارج کنید.
• فایل اجرایی نرم افزار را در پوشه مربوطه پیدا کنید. عنوان نرم افزار باید چیزی شبیه به duckstation-qt-x64-ReleaseLTCG.exe باشد.
• روی فایل اجرایی کلیک راست نموده و در حالی که دکمه سمت راست ماوس را نگه داشته اید، آن را کشیده و روی دسکتاپ خود رها کنید تا یک میانبر ایجاد کنید. این امر احتیاج به جستجوی فایل اجرایی آن را هر زمان که می خواهید بازی کنید، از بین می برد.

وارد کردن بازی ها در شبیه ساز

وقتی فایل اجرایی نرم افزار را باز می کنید، یک پنجره ساده خواهید دید. با این حال، این پنجره ساده به زودی به پورتالی برای بازی های پلی استیشن شما تبدیل خواهد شد.

داک استیشن مانند بسیاری دیگر از شبیه سازهای پلی استیشن، برای سازگاری کامل با بازی ها به بایوس اصلی کنسول احتیاج دارد. البته ما در این راهنما به نحوه دریافت آن نمی پردازیم اما در این ویدیو به آن پرداخته شده است. البته اگر قبلا از شبیه سازهایی مانند PCSX یا ePSXe استفاده نموده اید، از فایل آن را خواهید داشت و باید آن را به داک استیشن نیز وارد کنید.

• ابتدا BIOS را از منوی Settings انتخاب کنید.

• به بخش BIOS بروید و Browse را انتخاب نموده و آدرس محل فایل بایوس را معین کنید.

پس از آن، آماده آغاز بازی هستید. از طرفی می توانید بازی های پلی استیشن 1 را به صورت جداگانه دانلود کنید، اما استفاده از Duckstatio و وارد کردن بازی ها به صورت دسته ای بسیار آسان تر است. برای انجام این کار:

• به منوی Settings بروید و Game List را انتخاب کنید.

• در بالا سمت راست، روی دکمه + کلیک نموده و پوشه حاوی بازی های پلی استیشن خود را انتخاب کنید. در گوشه سمت راست پایین پنجره، روی Scan For New Games کلیک کنید. اگر با پیام اسکن بازگشتی نیز روبرو شدید به آن پاسخ مثبت دهید.

آماده سازی شبیه ساز

بیایید مهم ترین گزینه ها را در منوی تنظیمات Duckstation مرور کنیم.

بخش General

بیشتر کاربران احتیاجی به تغییر این بخش ندارند اما در ادامه شرح بعضی از گزینه های مهم آمده است.

• Pause On Start: بازی ها در حالت توقف یا Pause آغاز می شوند تا زمانی که آن ها را به طور دستی از سر بگیرید.
• Start Fullscreen: با انتخاب این گزینه بازی ها به جای اجرا در یک پنجره شناور در حالت تمام صفحه اجرا می شوند.
• Pause On Focus Loss: با انتخاب این گزینه، زمانی که بازی را به صورت شناور اجرا می کنید، می توانید در این بین پنجره دیگری را باز کنید و به کارهای مهم دیگر خود بپردازید. در این حالت بازی متوقف می گردد تا زمانی که به پنجره بازی بازگردید.

بخش Console

بهتر است این تنظیمات را به صورت کلی به حال خود رها کنید و فقط آن ها را بسته به هر بازی تغییر دهید. آن ها می توانند بعضی از بازی ها را بهبود بخشند و باعث عملکرد بد بعضی دیگر شوند. خوشبختانه داک استیشن به شما اجازه می دهد تا تنظیمات مختلفی را بسته به بازی های مختلف ذخیره داشته باشید.

• Region: برای بازی هایی که از چندین ریجن پشتیبانی می نمایند، NTSC معمولا نرخ فریم بالاتری دارد، در حالی که PAL وضوح نسبتا بهتری را ارائه می دهد. البته تنظیمات این بخش را به تشخیص اتوماتیک واگذار کنید تا نرم افزار برترین گزینه را برای هر بازی انتخاب کند.
• Execution Mode: حالت ریکامپایلر (Recompiler) همانطور که از نامش پیداست، سریعترین گزینه است. با این حال، اگر در حین اجرای بازی دچار اشکال شد یا شبیه ساز از کار افتاد، یکی از مقادیر دیگر را امتحان کنید.
• Enable Clock Speed Control: اگر یک بازی به خوبی اجرا نمی گردد، می توانید پلی استیشن شبیه سازی شده را به نوعی اورکلاک کنید تا پرفورمنس را بهبود ببخشید.
• Async Readahead ،Read Speedup و Seek Speedup: سرعت سی دی درایور پلی استیشن شبیه سازی شده را افزایش دهید تا بازی های شما سریعتر بارگیری شوند.

بخش Emulation

در این بخش می توانید جریان زمان واقعی شبیه ساز را کنترل کنید.

• Emulation Speed: این بخش را برای کاهش یا افزایش سرعت شبیه ساز تغییر دهید. بهتر است که برای حدبیشتر سازگاری، آن را روی صد درصد بگذارید.
• Fast Forward Speed و Turbo Speed: استفاده از این ویژگی ها ممکن است باعث گردد که بعضی از بازی ها برای شما خیلی سریع اجرا شوند. به همین علت است که می توانید از اینجا حالت های جایگزین را امتحان کنید.
• Enable Rewinding: با قرض گرفتن مکانیک اصلی بازی های سری شاهزاده ایرانی، این ویژگی می تواند به شما در بازگردانی عملکرد اشتباه خود در بازی های سخت یاری کند. این کار با ذخیره مداوم شرایط شبیه ساز در حین بازی، انجام می گردد اما احتیاج به حافظه RAM خوبی دارد.

بخش Display

در این بخش، گزینه هایی را خواهید یافت که نحوه نمایش گرافیک بازی روی صفحه نمایش به وسیله شبیه ساز را معین می نمایند.

• Renderer: برای بیشتر بازی ها و کارت های گرافیک مدرن، آن را در حالت Hardware (Vulkan) بگذارید. اگر یک بازی مشکل دارد یا یک کارت گرافیک قدیمی دارید، Hardware (OpenGL) یا Hardware (D3D12) را امتحان کنید. در نهایت گزینه Hardware (D3D11) را برای پردازنده های گرافیکی قدیمی تر امتحان کنید و اگر هنوز با بازی مشکل دارید، به سازگارترین اما کندترین گزینه یعنی Software روی آورید.
• Aspect Ratio: در بخش نسبت تصویر، Auto (Game Native) برترین گزینه است زیرا در تصویر اعوجاج ایجاد نمی نماید. گزینه های دیگر به شما امکان می دهند که تصویر بازی کل صفحه نمایش شما را پوشش دهد، اما این معمولا منجر به تصاویری کشیده می گردد.
• On-Screen Display: هنگام عیب یابی یک بازی یا بهینه سازی تنظیمات آن، گزینه های این بخش را فعال کنید تا ببینید که شبیه ساز در زمان اجرای یک بازی چگونه عمل می نماید.

بخش Enhancements

این بخش، اولین مجموعه از گزینه ها برای بهبود ظاهر بازی ها ارائه می دهد.

• Internal Resolution Scale: در این بخش، میزان 1x یک بازی را با رزولوشن اصلی خود ارائه می دهد. 5x را برای نمایشگرهای اچ دی، 6x را برای نمایشگرهای 1440p و 9x را برای نمایشگرهای 4K انتخاب کنید.
• Texture Filtering: بهبود ظاهر سطوح در بازی های سه بعدی را فراهم می نماید.
• اگر گزینه Widescreen Hack را برای بازی های سه بعدی فعال کنید، بهتر است که Force 4:3 را برای نمایشگرهای 24 بیتی نیز فعال کنید.
• PGXP: همه گزینه های مرتبط با PGXP می توانند با حذف افکت Wobbly Geometry که در همه بازی های پلی استیشن 1 رایج است، جلوه های بصری بازی را به شدت بهبود بخشند. با این حال روی بعضی از بازی ها تاثیر معکوسی دارند و به همین علت است که باید آن ها را برای هر بازی به صورت جداگانه تنظیم کنید.

بخش Post-Processing

دومین بخشی که در آن می توانید جلوه های بصری بازی هایتان را بهبود ببخشید، Post-Processing است و به شما امکان می دهد تا به خروجی بصری داک استیشن ظاهری قدیمی یا رترو بدهید.

ما از این بخش صرف نظر می کنیم زیرا هر کسی بسته به ترجیح خود می تواند آن را تغییر دهد. با کلیک بر روی دکمه + و امتحان کردن یک به یک گزینه ها، آن ها را آزمایش کنید تا به برترین نتیجه برسید یا می توانید آن ها را به طور کامل نادیده بگیرید.

تنظیم دسته

در نهایت بخش Controllers را درمنوی تنظیمات آنالیز کنید تا مطمئن شوید که دسته شما شناسایی شده و در این بخش به تنظیم دکمه های آن بپردازید. اگر دسته ندارید، نگران نباشید زیرا می توانید از تلفن اندرویدی خود به عنوان یک دسته برای اجرای بازی های خود استفاده کنید. برای این کار می توانید از نرم افزار PC Remote روی اندروید استفاده کنید.

منبع: MakeUseOf