روزی پیراهن قهرمانی و روزی جنگ بقا - وبلاگ نامه

به گزارش وبلاگ نامه، خبرنگاران- گروه استان ها- سید ایلیا طاوسی: حسرت قهرمانی سبز آسیا برای فوتبالی های اصفهان 11 ساله شد، حسرت جامی که قرار بود به دست ابراهیم زاده و شاگردانش بوسه بزند اما به دست سئونگنام کره جنوبی رسید.

به بهانه سالگرد حضور ذوب آهن اصفهان به فینال لیگ قهرمانان آسیا به آنالیز جایگاه فعلی بازیکنانی پرداختیم که آن روزها امید ما برای قهرمانی آسیا بودند.

منصور ابراهیم زاده منتظر برنامه بلند مدت

خالق آن تئاتر رویاها منصور ابراهیم زاده بود، کسی که با لهجه شیرین و دانش بالای خود از جان برای ذوب آهن مایه گذاشت، او در همان سال جزو 10 مربی بهترین دنیا نیز نهاده شد و می توانست با قهرمانی در آسیا رؤیای سبز اصفهان را تکمیل کند.

ابراهیم زاده این روزها مربی یک تیم فوتبال دانشگاهی در آمریکا است، در مقاطع مختلف بحث بازگشت او به ذوب آهن مطرح بود که او در چند مصاحبه با وبلاگ نامه آن را تکذیب کرد.

ابراهیم زاده البته هنوز کار کردن در ایران را دوست دارد اما به گفته خودش داشتن برنامه های سه تا پنج ساله برای مربیگری کار او را برای سرمربیگری در باشگاه های عمدتاً با نگاه کوتاه مدت سخت نموده است.

شهاب گردان لباست را رها نکن

تنها بازیکنی که امروز همان لباس 11 سال پیش را بر تن دارد شهاب گردان است، گردان پس از آن روزهای طلایی در تیم های پرسپولیس، سپاهان، فولاد، پدیده و نفت آبادان توپ زد و انتها به خانه برگشت.

شهاب 37 ساله فعلاً از برنامه ای برای خداحافظی نگفته و با توجه به پست او می توانیم یکی دو سال دیگر نیز او را در چارچوب دروازه ببینیم.

سیدمحمد حسینی دوران کوتاه پادشاهی

بازیکن آن روزها 32 ساله ذوب آهن دچار سرنوشتی عجیب در دنیای فوتبال شد، بعد از فیکس بودن در فینال آسیا سال بعد حسینی قرارداد خود را با ذوب آهن فسخ کرد و راهی ملوان شد.

حسینی که از همان روزها بحث خداحافظی اش از فوتبال مطرح بود بیش از یک سال در ملوان دوام نیاورد و راهی فجر سپاسی در دسته یک شد و انتها از فوتبال خداحافظی کرد.

علی احمدی همچنان پایدار در اصفهان

بازیکن سابق تیم های سپاهان و ذوب آهن که روزهای طلایی را در ذوب آهن سپری می کرد تا سال 97 به فوتبال ادامه داد و در آن روزها به نفت مسجد سلیمان پیوست.

احمدی این روزها در تیم پایه های سپاهان مربیگری می نماید و محتمل است مدیر آموزشگاه این تیم نیز بگردد.

فرشید طالبی فعلاً فوتبال نه

مرد طلایی آن روزهای ذوب آهن چند سالی می گردد که از دنیای فوتبال به دور است، طالبی که در آن سال جزو 5 نامزد نهایی بازیکن آسیا نیز نهاده شد دوران درخشانی را بعد از آن در سپاهان نیز تجربه کرد.

طالبی چند وقت پیش در مصاحبه با وبلاگ نامه مدعی شده بود از سپاهان و محمدرضا ساکت پیشنهاد کار داشته است اما فعلاً حضور خود در فوتبال را محدود به چند برنامه تلویزیونی نموده است.

حسین ماهینی از عرش تا فرش

حسین ماهینی بازیکن طلایی سمت راست آن روزهای ذوب آهن بود کسی که در 24 سالگی در اوج پختگی قرار داشت و پیش بینی می شد سال ها راست تیم ملی ما را تأمین می نماید.

ماهینی که 25 بازی ملی نیز در کارنامه ثبت کرد این روزها با تیم سایپا در لیگ یک توپ می زند و روزهای خوبی را سپری نمی نماید، با این حال به نظر نمی رسد او در 35 سالگی برنامه ای برای خداحافظی داشته باشد.

قاسم حدادی فر فعلاً دور از خانه

شاید قاسم می توانست دومین بازیکنی لقب بگیرد که امروز نیز پیراهن سبز را بر تن می نماید با این تفاوت که حدادی فر در تمام این سال ها همین پیراهن را بر تن داشت اما مسائل مدیریتی در باشگاه مانع از امتداد حضور او در ذوب آهن شد.

اگر اتفاق خاصی رخ ندهد باید منتظر بازگشت حدادی فر به ذوب آهن در سال های آینده در مقام یک مربی باشیم کسی که 11 سال پیش بازوبند این تیم را در فینال آسیا به بازو بست.

مهدی رجب زاده راه روشن مربیگری

کسی که روزهایی زمزمه حضورش به عنوان سرمربی در ذوب آهن شنیده می شد هافبک خلاق آن روزهای ذوب آهن بود بازیکنی که سال ها در ترکیب ذوب آهن ثبات داشت و درخشید.

رجب زاده این روزها سرمربی تیم دست یکی قشقایی شیراز است و مراتب معرفی به عنوان یک سرمربی سطح اول را طی می نماید.

شاهین خیری بی نشان از دوران فوتبال

هافبک دفاعی فینال آسیا کسی نبود جز شاهین خیری، بازیکنی که با بازی در استقلال به فوتبال ایران معرفی گردید و در ذوب آهن به فینال آسیا رسید و در آن فینال نیز از ابتدا در زمین بازی نهاده شد.

تنها ارتباط این روزهای شاهین خیری با فوتبال بازی کردن در بازی های پیشکسوتان در پیراهن استقلال است، ضمناً اینکه او در عکس های نوش نشانی از بدن ورزشکار گذشته ندارد.

محمد قاضی با ثبات بی تعصب

ثبات بارزترین لغت برای توصیف محمد قاضی است، کسی که 11 سال بعد از فیکس بودن در فینال آسیا همچنان در تیم های لیگ سطح اول ایران بازی می نماید، او همین چند هفته پیش یک گل لیگ رجحان دیگر نیز به ثمر رساند تا نشان دهد چه تفاوتی با سایر بازیکنان دارد.

زننده اولین گل تیم طرفدار در لیگ برتر در این سال ها 10 تیم عوض کرد تا نشان دهد ذوب آهن به خاطر داشتن او در سه سال متوالی چه کار عجیبی را انجام داده است.

ایگور کاسترو از برزیل تا آسیا

نام کاسترو برزیلی برای ذوب آهنی ها یاداور شیرینی و روزهای خوب است، ایگور که آن روزها رهبری خط حمله ذوب آهن را به عهده داشت در آن فینال ناکام بود تا ذوب آهن نیز در رسیدن به جان ناکام باشد.

کاسترو بعد از بازی برای راه آهن و یوکوهاما راهی برزیل شد و در سال 2015 از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

محمدرضا خلعتبری روی پا و گلزن

در حالی که همه نسبت به تغییر متعدد تیم های محمد قاضی متعجب هستند خلعتبری در طول همین سال ها 11 بار انتقال را تجربه کرد و دوباره پیراهن ذوب آهن را نیز بر تن کرد.

زننده تک گل ذوب آهن در فینال آسیا آخر همین فصل از فوتبال خداحافظی می نماید.

اسماعیل فرهادی همچنان سبز

یکی از اصفهانی های ترکیب آن روزهای ذوب آهن اسماعیل فرهادی بود، قلب تپنده میانه زمین در کنار قاسم حدادی فر، مهدی رجب زاده و شاهین خیری که میانه زمین یکی از سرپا ترین تیم های تاریخ باشگاهی ایران را تشکیل دادند.

فرهادی بعد از یک دوره بازی در تیم فوتبال گیتی پسند و توسعه فولاد تبریز این روزها در تیم های پایه ذوب آهن مشغول مربیگری است.

محمد صلصالی پایبند به رفاقت 11 ساله

در حالی که چند سالی خبری از محمد صلصالی نبود او طی سه مقطع به عنوان مربی در کنار ذوب آهنی ها حاضر شد و در فصل نو نیز دستیار مهدی تارتار برای راهنمایی ذوب آهن بود.

با این حال هفته گذشته صلصالی با انتشار استوری در کنار قاسم حدادی فر جدایی خود را از ذوب آهن اظهار داشت.

سینا عشوری تراکتوری در ذوب آهن

عشوری همانند صلصالی تعویضی آن فینال تلخ بود و همانند او به عنوان دستیار سرمربی مشغول فعالیت است.

عشوری در آخرین مقطع حضور کمالوند به عنوان مربی معرفی گردید و فعلاً با تغییر نو مربی در این تیم شرایط مشخصی ندارد.